Powrót do słownika (kliknij aby powrócić)
Zapoznaj się z definicjami poniżej lub wybierz inną literę. Aby szybko znaleźć pojęcie użyj komendy “ctrl + f” lub opcji “znajdź” w swojej przeglądarce. Aktualnie w tej sekcji znajduje się 32 definicji.
Pojęcia (kliknij, aby wyświetlić definicję):
Powiązany grawitacją układ gwiazd, pyłu, gazu, ciemnej materii i licznych ciał niebieskich, krążących wokół centrum galaktyki. Jedną z galaktyk jest Droga Mleczna – w niej znajduje się Układ Słoneczny wraz z Ziemią.
Gazowe składniki atmosfery odpowiadające za powstawanie efektu cieplarnianego. Gazy cieplarniane występują w atmosferze naturalnie, ale nadmierny wzrost ich stężenia prowadzi do globalnego ocieplenia.
Głównymi gazami cieplarnianymi są:
- Para wodna
- Metan (CH4)
- Dwutlenek węgla (CO2)
- Ozon (O3)
Nauka o niejednoznacznej definicji. Słowo geografia pochodzi z greckiego „ge” – ziemia i „grapho” – piszę. W dosłownym rozumieniu geografia oznacza więc „opis Ziemi”. Do niektórych definicji geografii należą:
„Nauka przyrodnicza i społeczna zajmująca się badaniem powłoki ziemskiej (przestrzeni geograficznej), jej zróżnicowaniem przestrzennym pod względem przyrodniczym i społeczno-gospodarczym, a także powiązaniami pomiędzy środowiskiem przyrodniczym a działalnością społeczeństw ludzkich.” (Wikipedia)
„Geografia jest nauką o przestrzennym zróżnicowaniu struktur fizycznogeograficznych i społeczno-ekonomiczno-geograficznych i ich wzajemnym powiązaniu” (Stanisław Leszczycki – jeden z najwybitniejszych polskich geografów)
„Geografia to nauka zajmująca się badaniem wszelkich zjawisk w przestrzeni” (Bartłomiej Kulas)
Jeden z trzech głównych działów geografii, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania środowiska przyrodniczego. Głównymi działami geografii fizycznej są:
- Meteorologia i Klimatologia
- Hydrologia
- Geologia
- Geomorfologia
- Pedologia (gleboznawstwo)
- Biogeografia
Dział geografii społeczno-ekonomicznej, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania gospodarczej aktywności człowieka. Dzieli się na geografię rolnictwa, geografię przemysłu i geografię usług.
Dział geografii społeczno-ekonomicznej, zajmujący się badaniem historii rozwoju myśli geograficznej i historii badań i odkryć geograficznych.
Dział geografii społeczno-ekonomicznej, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania ludności. Obejmuje wiele subdyscyplin takich jak demografię, geografię osadnictwa, geografię religii, geografię kultury, geografię społeczną.
Dział geografii społeczno-ekonomicznej, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania podziału politycznego świata. Obszar zainteresowań obejmuje: ustroje, systemy władzy, organizacje międzynarodowymi, podział administracyjny, wybory (geografia elektoralna, zwana również wyborczą).
Subdyscyplina geografii gospodarczej, zajmująca się badaniem przestrzennego zróżnicowania działalności przemysłowej (a także górnictwa, budownictwa i energetyki).
Jeden z trzech głównych działów geografii, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania środowiska geograficznego poszczególnych obszarów Ziemi. Łączy w sobie elementy zarówno geografii fizycznej jak i geografii społeczno-ekonomicznej, charakterystyczne dla badanego miejsca. Nieodłącznym elementem tego działu jest regionalizacja geograficzna – czyli proces wydzielania regionów na podstawie przyjętych kryteriów.
Subdyscyplina geografii gospodarczej, zajmująca się badaniem przestrzennego zróżnicowania działalności rolniczej (a także leśnictwa i rybołówstwa).
Jeden z trzech głównych działów geografii, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania środowiska antropogenicznego. Głównymi działami geografii społeczno-ekonomicznej są:
- Geografia historyczna
- Geografia ludności
- Geografia gospodarcza (z geografią rolnictwa, przemysłu i usług)
- Geografia polityczna
- Gospodarka przestrzenna
Subdyscyplina geografii gospodarczej, zajmująca się badaniem przestrzennego zróżnicowania działalności usługowej.
Pojęcie z zakresu geologii, wyrażające najbliższy rzeczywistemu kształt Ziemi, uwzględniający jej przestrzenne zróżnicowane rzeźby.
W przeszłości (częściowo nadal) uważana za dział geografii fizycznej, obecnie uznawana za osobną naukę przyrodniczą, która wydzieliła się z geografii. Zajmuje się budową, własnościami i historią Ziemi oraz procesami zachodzącymi w jej wnętrzu i na jej powierzchni.
Dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania ukształtowania powierzchni Ziemi.
Koncentryczne warstwy Ziemi, na której składają się sfery podziemne (jądro Ziemi, płaszcz Ziemski) oraz sfery powierzchniowe (litosfera, hydrosfera, biosfera, atmosfera i antroposfera), które wzajemnie się przenikają. Geosfery są obiektem badania geologii (podziemne) i geografii (powierzchniowe)
Proces w kartografii, polegający na pomijaniu mniej istotnych szczegółów oraz upraszczaniu kształtu obiektów wraz ze zmniejszaniem skali mapy, w celu zachowania jej czytelności. Generalizacja dzieli się na ilościową (zmniejszenie liczby przedstawionych obiektów) oraz jakościową (upraszczanie kształtu obiektów).
GIS to skrót pochodzący z języka angielskiego, oznaczający Geographical Information System – w języku polskim tłumaczony jako System Informacji Geograficznej. Ten zbiór nowych technologii w geografii, służy do gromadzenia i analizowania danych przestrzennych, a następnie ich prezentacji w atrakcyjnej formie graficznej.
Subdyscyplina hydrologii, zajmująca się badaniem przestrzennego zróżnicowania lodowców i lądolodów.
Inaczej pedologia. Dział geografii fizycznej, zajmujący się badaniem przestrzennego zróżnicowania pokrywy glebowej.
Zjawisko wzrostu średniej globalnej temperatury powietrza, za którego początek przyjmuje się rok 1850. Proces spowodowany jest nadmierną koncentracją niektórych gazów cieplarnianych (zwłaszcza metanu i dwutlenku węgla) w atmosferze, których stężenie obecnie znacząco przekracza wielkość naturalną.
Prosty przyrząd astronomiczny, najczęściej pręt, patyk lub słupek wbity w Ziemię. Słońce oświetlając gnomon powoduje, że ten rzuca cień, na podstawie którego możliwe jest ustalenie godziny czasu słonecznego i wysokości Słońca.
Osad w postaci warstwy lodu na gruncie. Powstaje zimą, gdy po silnych mrozach dochodzi do niewielkiej odwilży i pojawienia się opadów deszczu. Woda spada na zimny grunt, a po obniżeniu temperatury powietrza – zamarza tworząc lodową taflę.
Dział geografii społeczno-ekonomicznej, zajmujący wieloaspektowym planowaniem przestrzeni. Dyscyplina dąży do wyodrębnienia z geografii jako osobna nauka.
Moment w ciągu dnia (najczęściej przyjmuje się, że jest to godzina 12:00 – zwana południem słonecznym), w którym Słońce świeci najwyżej nad horyzontem. Każdego dnia wysokość górowania Słońca nad danym punktem jest inna, ze względu na ruch obiegowy Ziemi i nachylenie osi do orbity. Obliczenie górowania Słońca w dniach równonocy i przesileń jest jedną z podstawowych umiejętności z zakresu geografii matematycznej.
Z języka angielskiego – Global Positioning System. System oparty na pracy krążących wokół Ziemi satelitów nawigacyjnych, dzięki którym możliwe jest matematyczne (za pomocą współrzędnych geograficznych) określenie dokładnego położenia punktu w dowolnym miejscu na Ziemi.
Grad powstaje jako kryształek lodu, który wynoszony jest w chmurze Cumulonimbus do wyższych, zimnych partii przez prądy wstępujące, gdzie obrasta płatkami śniegu. Spadek w dół chmury pod wpływem rosnącego ciężaru powoduje kontakt z przechłodzonymi kroplami wody, które w kontakcie z lodową kulą również zamarzają. Możliwe jest także ponowne wyniesie przez silne prądy wstępujące i powtórzenie procesu. Ostatecznie, gdy chmura nie jest już w stanie utrzymać lodowej kuli, spada ona z bardzo dużą prędkością na ziemię.
Wzrost lub spadek temperatury o 1°C na każde 100 metrów. Występuje w przypadku powietrza o zerowej wilgotności. Jest jednym ze zjawisk towarzyszących wiatrowi typu fen – po zawietrznej stronie stoku.
Wzrost lub spadek temperatury o 0,6°C na każde 100 metrów. Jest także nazywany gradientem normalnym, czyli takim, który zazwyczaj występuje w atmosferze. Mamy z nim do czynienia, gdy powietrze jest nasycone parą wodną – a taka sytuacja ma miejsce zazwyczaj. Zmiana gradientu temperatury z wilgotnoadiabatycznego na suchoadiabatyczny towarzyszy wiatrowi typu fen – po dowietrznej stronie stoku.
Zazwyczaj duże (większe od innych ciał niebieskich), kuliste ciało niebieskie świecące własnym światłem i emitujące energię w postaci promieniowania elektromagnetycznego. Głównymi budulcami (i źródłami energii) są wodór i hel. Najczęściej wokół gwiazd krążą po orbitach inne ciała niebieskie, z kolei gwiazdy krążą wokół centrum galaktyki. Gwiazdą najbliższą Ziemi jest Słońce.
Zwana Polaris (Alfa Ursae Minoris), najważniejsza gwiazda na półkuli północnej, znajdująca się niemal dokładniej przy północnym biegunie niebieskim (przyjmuje się 90°N). Jest najjaśniejszą gwiazdą gwiazdozbioru Małej Niedźwiedzicy. Ze względu na stabilne i niemal niezmienne położenie, stanowi od setek lat kluczowy punkt nawigacyjny.